Voor jongeren

Hier vind je het laatste nieuws en een selectie van content voor jou als jongere. Op danielonline.nu staat alles voor jou: blogs, video’s en podcasts maar ook alle aankomende activiteiten. De verwijzing naar danielonline.nu en naar de website van Koers-vakanties vind je hieronder.

Wie zijn wij?

Wil je kennismaken? Of meer te weten komen over de JBGG? Als non-profit organisatie binnen de Gereformeerde Gemeenten zetten we ons in voor jongeren en iedereen die een rol speelt in het leven van jongeren.

Laatste nieuws van Daniël

Verwachting

De kleine Efraïm klemt zich stevig vast aan vader. Ze zijn onderweg naar het feest in Jeruzalem. Ieder jaar reizen ze voor de nationale feestdagen een aantal keer naar Jeruzalem. Het grootste deel van de reis is reuzegezellig. De pelgrims reizen in groepen, al zingend en soms dansend, de weg naar Jeruzalem. Ze zingen dan de ‘liederen van de opgang’ (Hamaäloth). Dat zijn de psalmen 120 tot en met 134. Maar dit punt op de reis is altijd spannend. Ze zijn bijna in Jeruzalem, maar moeten nog over de hoge heuvels die rondom Jeruzalem liggen. Het is hier gevaarlijk, want er dwalen wilde dieren. Maar dat is niet alles. Er huizen ook gevaarlijke roversbenden die de weg onveilig maken. Zij weten ook dat er pelgrims met offergeschenken over deze weg komen. Daarom leggen zij valstrikken en deinzen er niet voor terug om groepen pelgrims te overvallen. Efraïm voelt aan de klamme hand van vader dat hij ook gespannen is. Maar dan hoort hij het zachte neuriën van een bekend lied. Hij kijkt achterom. Er speelt een glimlach om moeders lippen. Ze begint harder te neuriën en al gauw vallen anderen haar bij: *‘k Sla d’ogen naar ’t gebergte heen, vanwaar ik dag en nacht des Hoogsten bijstand wacht!’* Jij kent Psalm 121 vers 1 wel uit je hoofd, toch? Ik heb nooit zo begrepen waarom de psalmdichter met verwachting naar de bergen kijkt. Mijn Hebreeuws lezende SGP-collega legde het pasgeleden in een dagopening uit. Ken je de Naardense vertaling? Dat is een Bijbelvertaling die de Hebreeuwse Bijbel letterlijk vertaalt. De Naardense vertaling vertaalt Psalm 121 met: ‘Ik hef mijn ogen op naar de bergen: vanwaar zal komen mijn hulp?’ Dus de psalmdichter heeft juist behoefte aan hulp als hij naar de bergen kijkt! Nu je begrijpt dat die bergen zo gevaarlijk zijn, snap je ook de noodschreeuw van de psalmdichter. Hij kijkt naar die gevaarlijke bergen. Hoe moet hij daar ooit veilig overheen komen? Maar dan ziet hij iets hoger, naar de Hoogste. Ja, zijn hulp is van de Hoogste! Die is hoger dan de bergen en zal hem veilig in Jeruzalem brengen. Zeg eens, waar reis jij naartoe? Zie jij ook de gevaren onderweg naar het hemelse Jeruzalem? En verwacht jij jouw hulp en bijstand van de Heere? Lees Psalm 121 eens. Heb jij hetzelfde zekere vertrouwen in de Heere? *Gerben Veenema*

Lees meer

Zingen in de nacht, daar ik Hem verwacht

“In het woord ‘verwachten’ ligt hoop”, zegt meneer Teerds bedachtzaam. Als we hem een vraag stellen, buigt hij zich wat voorover. Zijn gehoor is zwakker geworden, maar zijn denken is helder. Op het tafeltje naast hem ligt een stapel A4-tjes. Deze pakt hij er regelmatig even bij om te kijken of hij alles heeft gezegd wat hij wilde zeggen. Hij vertelt over wachten, verwachten en hopen op God. Over hoe God het einde van het leven bepaalt, niet de mens. **Aan welke persoon uit de Bijbel moet u denken bij ‘verwachten’?** Meneer Teerds gaat rechtop zitten in zijn stoel. “Aan Job. Hij verloor alles. Zijn vrienden zagen dat als straf van God, maar Job bleef hopen. Midden op die puinhopen zegt hij: Ik weet: mijn Verlosser leeft, en Hij zal de laatste over het stof opstaan. Wat een geloofsuitspraak! Daarin klinkt diepe verwachting. Job verwacht God en niet als een vreemde.” **Wordt wachten door de jaren heen makkelijker?** Meneer Teerds legt zijn A4-tjes neer. Nadenkend staart hij even voor zich uit. “In mijn leven is deze bede steeds belangrijker geworden: Uw wil geschiede, gelijk in de hemel alzo ook op de aarde. Je leert wel wachten, maar altijd onder dat voorbehoud. Soms legt God een belofte in je hart, maar het duurt jaren voor de vervulling komt. Dat was ook zo in mijn leven.” **Kunt u daar iets meer over vertellen?** Jaren geleden werd hij bemoedigd tijdens een preek rondom kerst. “De nooddruftige zal Hij verschonen, aan armen, uit genâ, Zijn hulpe ter verlossing tonen: Dat liet God mij zien. Hij was een verrassend God. Toch duurde het jaren voordat dit waar werd in mijn leven. Ik raakte bijna de hoop kwijt, maar God kwam erop terug. Ik leerde wanhopen aan mezelf, maar hopen op Zijn genade.” **U spreekt daar ongetwijfeld ook over met uw kleinkinderen.** “Regelmatig komen kleinkinderen logeren. Met de jongsten spelen we spelletjes, maar met de ouderen praten we vooral. Ook over Gods Koninkrijk. We lezen aan tafel uit de Bijbel met uitleg, en ik laat hen de toelichting lezen. Dat kunnen ze goed, vinden wij.” Teerds glimlacht naar zijn vrouw. “Het geeft gesprek. En bovenal: het zaait iets in hun hart.” Dan pakt hij weer een A4-tje. Deze keer van een andere stapel. Zijn ogen glijden eroverheen. “Ja, dit wilde ik nog zeggen… We bidden misschien te weinig: Och, dat Gij de hemelen scheurdet, dat Gij nederkwaamt… (Jesaja 64:1). Dat is verwachten - dat God Zélf komt. Want dáár moet het vandaan komen.” *Meer lezen? Lees heel het interview op bladzijde 8-11 van Daniël #8 (2025).*

Lees meer

De kunst van het luisteren

“Luister nou! Leg je telefoon even weg. Ik wil je wat vertellen!” Vind je het ook zo vervelend als iemand niet goed luistert? Dat kan zijn, omdat iemand met iets anders bezig blijft en nauwelijks reageert. Of wanneer iemand je niet uit laat praten. Als je iets vertelt, wil je dat er ook echt aandacht voor is. Dat iemand je bijvoorbeeld aankijkt en even stopt waar hij of zij mee bezig is. Wat doe jij als iemand niet lijkt te luisteren? Praat je door, of stop je? Word je boos en ga je hard praten of laat je het maar zitten? Echt aandacht hebben voor elkaar is moeilijker dan gedacht. In mijn gesprekskamer komen mensen met allerlei soorten klachten en problemen. Ze komen voor hulp en zoeken vooral een luisterend oor. Om ze te laten zien dat ik echt luister, typ ik meestal niet mee. Ik kijk ze aan, ik knik wat en herhaal soms wat ze zeggen. Dan vraag ik of ik het goed begrepen heb. Dat noemen we luistertechnieken. Daardoor voelen mensen zich vaak echt gehoord. En voelen dat je gehoord wordt, dat vindt iedereen belangrijk. Hoe zorg jij ervoor dat iemand zich gehoord voelt? Toon je echt interesse? Heeft iemand echt je aandacht? Of denk je dat je ook wel goed luistert als je ondertussen iets anders doet? Door bijvoorbeeld in je boek of op je telefoon te blijven kijken. We zijn zo snel afgeleid. Daardoor luisteren we minder goed. Dat is jammer en opletten geblazen. We zijn geschapen tot eer van God, maar ook om elkaar te helpen. Om met elkaar mee te leven. Samen blij of verdrietig zijn. Maar dat kan toch pas als je weet wat iemand bezighoudt? Raad eens hoe je daarachter komt? Precies! Door interesse te tonen en te luisteren. Wij willen graag iets doen, maar vaak is een luisterend oor al voldoende. De Heere Jezus vraagt ook om een goede luisterhouding. Lees maar de geschiedenis van Maria en Martha. Niet bezig blijven, met een half oor luisteren, maar zitten en je volle aandacht geven. Met Zijn Woord wil Hij je zoveel ‘vertellen’. Maar wil jij het horen? Krijgt Hij je onverdeelde aandacht? Is Hij dat niet waard als je ziet wat Hij biedt? Als je zelf een luisterend oor mist, is dit bij Hem te vinden. Hij hoort je stem, je smekingen en klagen. Hij neigt Zijn oor en wordt niet moe om naar jouw stem te luisteren. En als je Zijn Stem hoort, luister! *Bernadette van Dam*

Lees meer