Voor jongeren
Wie zijn wij?
Laatste nieuws van Daniël
Het wonder in de poort
**Hoe bent u betrokken geraakt bij de John Bunyan stichting?** “In 2007 belde de directeur van de John Bunyan Stichting mij op. Hij vertelde dat de stichting graag *De Christenreis* voor kinderen wilde uitbrengen. Daarna vroeg hij of ik dit boek wilde schrijven. Ik durfde dat niet goed. Hoe zou iemand als ik de woorden van Bunyan, die zoveel van God geleerd heeft, goed kunnen weergeven? Ook had ik nog weinig ervaring met schrijven, dus heb eerst bedankt voor de vraag. Mocht hij na een jaar niemand kunnen vinden, dan zou ik het heroverwegen. Precies een jaar later belde hij opnieuw en wilde ik het proberen. Inmiddels heb ik enkele boeken van Bunyan mogen herschrijven, zodat ze ook voor kinderen of jongeren goed te lezen zijn. Daarnaast ben ik betrokken geweest als bestuurder van de John Bunyan Stichting. Toen ik begon met schrijven, kende ik Bunyan wel van naam, maar verder niet zo goed. Ik heb zijn boeken en zijn manier van schrijven echt leren waarderen.” **Kunt u uw waardering van Bunyan verder uitleggen?** “Allereerst omdat hij dicht bij Gods Woord blijft. Alles is daarnaar terug te leiden. Daarbij kan Bunyan op een hele fijnzinnige manier schrijven over het werk Gods in het hart van de Zijnen. Elk detail heeft daarin zijn betekenis. Verder vind ik dat er altijd iets van de eeuwigheid en de tere vreze Gods naar je toe komt als je zijn boeken leest. Tot slot is het mooi om te zien dat zijn boeken elkaar aanvullen. Als je *De Christenreis* gelezen hebt, moet je eigenlijk ook *Het komen tot Jezus Christus* lezen. Daar lees je de Bijbelse uitwerking van de kern van het verhaal.” **Hoe komt het dat een boek wat zoveel jaren geleden geschreven is, zo actueel blijft?** “Dat komt, denk ik, omdat het boek door en door bijbels is. Veel van Gods kinderen hebben zich erin herkend. Daarnaast zal ook meespelen dat Bunyan het verhaal op een meesterlijke wijze opgeschreven heeft. Zijn manier van schrijven prikkelt jong en oud tot nadenken.” **Heeft u nog een boodschap voor onze jongeren?** “Denk veel na over de eeuwigheid die komt. En besef dat er leven is na dit leven. Je leest hier ook van in de boeken van Bunyan. Daarnaast, vraag maar aan de Heere of Hij je wil verbinden aan Zijn Woord en dienst. Vraag Hem of Hij je wil brengen op de weg die naar het leven leidt. Vraag ook om uitleggers, knechten van God, zoals Christen die op zijn reis ook had.” *Meer lezen? Lees heel het interview op bladzijde 8-11 van Daniël #3 (2025).*
Lees meer
Paars haar
Het zag er niet uit. Hoe durfde deze vrouw zó binnen te komen? Alle kleuren van de regenboog kwamen terug in haar uiterlijk. Van haar grijsbruine schoenen tot paars haar, alles was in kleur. En boven op het kleurfestijn pronkte een felgroene baret. Wat schoorvoetend kwam ze binnengelopen. Ze zocht een plekje op en ging zitten. Langzaam bladerde ze wat door het zwarte Boekje dat ze van de koster had gekregen. Toen ze het doorgebladerd had, keek ze om zich heen. Haar ogen gleden over de kerkbanken. Ik vul haar gedachten in. Waarom is iedereen zo netjes? Waarom is de ene hoed nog groter dan de andere? Waarom is die ene man in een gewoon truitje, en die andere in een driedelig zwart pak? Wat betekenen al die zwarte letters op de muur voorin? Wat gaat er straks gebeuren? Na een kwartier stopte het grote orgel met spelen. Voor in de kerk ging een deur open, een lange stoet deftig geklede heren kwam binnen. Veel mannen gingen staan, vouwden hun handen en sloten hun ogen. Nietsvermoedend stond de vrouw ook op. Toen ze zag dat alleen de mannen stonden, ging ze snel weer zitten. Nadat de dominee de psalm had voorgelezen die we zouden zingen, begon het orgel te spelen. De massale gemeentezang kwam al snel op gang. Uit meer dan duizend kelen klonken de psalmen. Haast iedereen zong mee. Alleen die ene vrouw niet. Steeds gefrustreerder ging ze bladeren door het Bijbeltje. Wat waren ze nu aan het zingen? Ze kon het maar niet vinden. Haar buurman zag het. Afkeurend bekeek hij voor de zoveelste keer zijn buurvrouw. Hij zag ook wel dat ze het niet vinden kon. Hij zag het… en deed niets. Toen de laatste muzieknoten waren weggestorven, begon hij druk met zijn vrouw te fluisteren. Die vrouw wat wás dat toch voor vaag persoon? Waarom kwam zo’n rare vrouw nou precies naast hém zitten? Nee, ik ga haar echt niet helpen hoor! Zo zaten ze daar. De één vol met aandacht, de ander hoogmoedig en trots. De één geïnteresseerd in het Woord van God, en de ander druk bezig met die ene, rare vrouw. Ik verplaats me even in deze buitenkerkelijke. Zou ik me welkom voelen? Hoe zou dat voelen, om als vreemd persoon naar de kerk te komen? Misschien eerst even mijn haar verven? *Julian van Leeuwen*
Lees meer
Kleur bekennen
“Bram, waarom heb je je vragen niet geleerd?” vraagt de ouderling op catechisatie. In een zaal met honderd jongeren klinkt zijn antwoord: “Ik ga toch naar de hel, dus wat helpt het dan?” Het wordt stil. De ouderling kijkt naar Bram, tranen blinken in zijn ogen. Is dit een oprechte bekentenis? Of geeft Bram woorden aan wat velen diep vanbinnen voelen, maar niet durven zeggen? De vraag blijft hangen: heeft het wel zin? Misschien denk je ook wel eens: als alles vaststaat, wat helpt het om mijn best te doen? Sommigen die nooit een kerk hebben bezocht, horen één preek en worden bekeerd. Waarom ik niet? Een dominee gaf een voorbeeld om deze gedachte te weerleggen. Hij vertelde over boomkwekers in de Betuwe: “Geen enkele kweker zegt: ‘Waarom zou ik werken? Misschien mislukt de oogst door hagel.’ Ondanks onzekerheden werken ze van vroeg tot laat. En wij? Wij zitten in de kerk, maar wijzen vaak naar God als er niets verandert. God vraagt dat wij ons bekeren. Die opdracht ligt bij ons; wij blijven verantwoordelijk.” Toch kan die verantwoordelijkheid zwaar voelen. Andrew Gray, een jonge Schotse predikant, waarschuwde eeuwen geleden voor de listen van de duivel. Die doet er alles aan om ons van onze plicht af te houden, vooral het eenzame gebed. Hij laat je denken: *Waarom zou ik bidden? Als ik een uitverkorene ben, ga ik naar de hemel, of ik nu bid of niet. En als ik een verworpene ben, zal ik er niet beter van worden, al zou ik mijn hele leven gebeden hebben. Maar, zo benadrukt Gray: “Mijn verkiezing of verwerping is niet de regel waarnaar ik moet wandelen, maar Gods Woord moet mij sporen. Het gebed, het doden van de zonden, heiligheid, geduld en nederigheid zijn als sporten van de ladder waarlangs wij moeten opstijgen tot deze heilige plaats.”* Misschien ga jij elke zondag naar de kerk, bid je en lees je elke dag uit de Bijbel. Je denkt: ik heb er alles aan gedaan. Maar wat als je dat doet om God te laten zien dat je een zogenaamd ‘eerlijk onbekeerd’ mens bent? Alsof je wilt zeggen: “Heere, ik heb gedaan wat ik kon, dus ligt het niet aan mij.” Zo kun je niet voor God staan. Eerlijk zijn begint met kleur bekennen. Het is niet genoeg je onwil te verbergen achter schijnvroomheid. Erken dat je hart weigert te buigen. Juist in die eerlijkheid kan het gebod van bekering veranderen in een gebed: *“Heere, bekeer mij, dan zal ik bekeerd zijn.”* De stilte die Brams vraag achterliet, blijft hangen. Maar straks, als je voor God staat, zal die stilte nóg dieper klinken. Sta je daar dan met een hart rood van zonden? Of met een hart wit als sneeuw? *Leendert van Beek*
Lees meer
Nieuws
Nieuwe lijdenstijdboekjes!
Er staan twee nieuwe boekjes in de webshop, om toe te leven naar Pasen. Op reis naar Pasen | Hoor Zijn stem Dit lijdenstijdboekje helpt
Daniël voorjaarsconferenties
In februari en maart organiseren we conferenties voor jongeren in de leeftijdsgroepen 16+ en 21+. Dit voorjaar is het thema voor 16+ ‘Schuld: de weg
Word reisleider van een Koers-vakantie!
Heb je als leidinggevende van een Jeugdvereniging weleens overwogen om een Koers-vakantie te leiden? Voor komende zomer zijn we nog op zoek naar enthousiaste reisleiders.