De diepe emoties die deze verslaggevers lieten zien, vond ik aangrijpend. Dit moet echt het belangrijkste in hun leven zijn. Misschien zelfs wel het belangrijkste moment. Ik kan de spanning best volgen. Het is knap wat er gebeurt. Ik speel zelf wel eens een potje voetbal met wat jongens uit de kerk. Ik vind het al knap wat zíj presteren… Maar hier lijken ziel en zaligheid mee gemoeid. En dat schokte me. Want er komt een oneindig veel belangrijker moment. Een allesbeslissend moment. Als zij en ik voor God staan. Dan verbleekt alles wat van deze wereld is, zeker die allermooiste voetbalwedstrijd. Dan gaat het om de vraag of ik met mijn zondige leven voor God kan bestaan. Of ik dan recht ben voor Hem. Dat kan ik alleen maar zijn, als ik geborgen ben achter het verzoenende bloed van de Heere Jezus. Wie wedergeboren is tot een levende hoop door de opstanding van Jezus Christus, weet van dat belangrijkste moment in zijn leven. Over een wonder gesproken.
Met jongens over voetbal praten, is lastig. Het boeit hen zo. Ik kan het begrijpen. Maar dit zijn kanten aan topvoetbal die we met hen kunnen en moeten bespreken. Samen voetballen en gaan voor de winst, is ontzettend leuk. Maar wat is het belangrijkste in je leven? Waaruit blijkt dat? Uit je emoties, betrokkenheid, tijdsbesteding? Wat een zegen als je hen mag laten zien - en dat mag best met emotie - dat jouw hart uitgaat naar de prijs die van boven is, in Christus Jezus.
Laurens Kroon